Het spel tussen honden kan best spannend zijn. Zeker wanneer het spel niet gelijkwaardig is. Als er een sterkere hond is die de ander voortdurend het onderspit laat delven. Wanneer de hond belaagd of achtervolgd wordt en geen tijd krijgt om op adem te komen. Wanneer de rollen tijdens het spel niet omdraaien. Dan is het niet voor alle betrokkenen meer leuk. Xaya en Ravi zijn moeder en zoon en ze spelen ruig. Heel ruig, met veel snelheid, kracht en lawaai. Ik vond dat best heel spannend om te zien. In dit geval zag je echter beide van het spel genieten. Elkaar om en om uitdagen, βtikkie, jij bentββ¦ In dit geval was het tikkie dan wel een hele krachtige beuk.Waar ze beide overigens nauwelijks van onder de indruk waren.
Onze Wetterhoun Storm was ook een sterke hond en zeer bedreven in, wat wij noemen βwetterbeukenβ. Ruig spelen vond ook hij geweldig. Net als Xaya en Ravi deed hij dat echter niet met elke hond. Alleen met de honden die ook van een ruig spelletje hielden. Je kon altijd goed zien dat hij zijn spel aanpaste aan de hond of de leeftijd van de hond. Zag hij dat het niet de moeite waard was, ging hij onverstoorbaar verder met zijn eigen bezigheden.
Wanneer je ziet dat de honden samen veel plezier hebben, in spel wat wij zelf nooit kunnen nabootsen, dan is dat altijd genieten. In tegenstelling tot bij ons mensen, maakt de leeftijd van het dier niets uit. Jong en oud, ze spelen ieder op hun eigen manier. Zonder zich druk te maken over wat een ander van al die gekkigheid vindt. Zij weten als geen ander hoe je het kind in jezelf levend moet houden. Dat vind ik een hele mooie eigenschap!
Er is nogal wat aan de hand in de wereld en het valt, zeker nu, niet altijd mee om te relativeren, zonder zorg te genieten van de kleine dingen om ons heen. We kunnen een voorbeeld nemen aan onze honden. Blijven ontdekken, je verbazen en van het moment genieten. Als kers op de taart, vooral heel veel plezier maken, springen, rennen en spelen. Lekker gek doen, zoals het jou past! Het leven is al serieus genoeg!
