Drie jaar geleden mocht ik Denzell al eens ontmoeten. De shoot was toen een cadeau voor de verjaardag van zijn eigenaar Caroline. Toen haar kinderen wilde weten of ze voor dit jaar ook een cadeauwens had, kwam het idee voor een shoot weer opborrelen. Wel een beetje met een andere gedachte deze keer.
Helaas heeft Denzell twee jaar geleden kanker gekregen. Een nare tumor in het tandvlees. Toen heel bewust de keuze gemaakt om niet te kiezen voor een zware, ingrijpende en verminkende behandeling. Ze hebben hem met rust gelaten en het leven laten komen zoals het komt. De schrik en het verdriet waren groot. De angstige gedachte ontstond om afscheid te moeten nemen en dan zonder hond te zijn. Voor Caroline een ondenkbare gedachte. Het was kerstavond, nadat ze de diagnose hadden gehoord. Ze belde direct vol emotie met een vriendin en mede flatcoated eigenaar. Zij vertelde dat er diezelfde kerst, puppy’s van haar hond geboren gingen worden.Alsof het zo was bedacht, was daar ineens Jimber. Een weloverwogen keuze, waar Denzell duidelijk tegen had gestemd als het hem was gevraagd. Denzell is niet van de puppy’s, dat drukke kleine gespuis, weg ermee. En dat wist hij heel goed duidelijk te maken. Caroline moest alles 200% in de gaten houden om nare situaties te voorkomen. Een hele zware en intensieve periode die vijf weken duurde.En toen was daar ineens die dag. Denzell maakte zijn eerste spelboog naar Jimber. Het ijs was gebroken, Jimber had het hart van Denzell veroverd, zijn strepen verdiend. En nu is er geen kwaad woord meer tussen die twee. Elke ochtend worden de oren van Denzell liefdevol door Jimber schoon gelikt. Een nieuwe mooie dag kan beginnen.
Twee jaar verder na de diagnose en de tumor groeit heel langzaam verder. Maar ondertussen geniet Denzell met volle teugen van zijn leven en het gezelschap van zijn jonge vriend. Jimber zorgt er wel voor dat Denzell het kind in zichzelf niet kan verliezen. Dat maakt dat hij vol enthousiasme achter zijn dummy aan rent, zij aan zij met Jimber over de zandpaden racet, en zijn neus onder het mos duwt, opzoek naar wat er ook maar te vinden is.
Dat de tumor na zo’n toffe ochtend, zichtbaar vurig rood is, neemt hij voor lief. Want zijn glimlach is groot, van oor tot oor en zijn ogen stralen van plezier….Voor hem is het weer meer dan waard geweest. Pluk de dag lieve Denzell.
