Ze bood excuses aan voor de hoeveelheid tekst die ze had gebruikt om mijn vragen te beantwoorden😁. Vragen die ik voorafgaande aan een shoot altijd toestuur. Het zijn er maar drie. Maar om ze te beantwoorden, zult je er waarschijnlijk wel even over na moeten denken. En dat is nu juist wat ik zo leuk vind. Want sommige dingen worden snel vanzelfsprekend. Of je hebt er nog nooit zo bij stil gestaan. Het is leuk om weer eens anders naar je dier te kijken, je ergens weer bewust van te worden. Ik vind het een mooie voorbereiding op de fotoshoot. Zowel voor mij als voor de eigenaar. En als je instaat bent om met zoveel liefde over je dier te schrijven dan zegt mij dat al een hele hoop.
En zo kwam het dat Ingeborg uitgebreid haar verhaal deed. Want haar Tinker Dionne betekent erg veel voor haar en de rest van het gezin. Vier jaar geleden kwam ze bij hen wonen. Een heel ander paard dan wat je nu ziet. Ze was ziek, veel te mager, geen enkele spieropbouw, geen vertrouwen in mensen maar ook niet in zichzelf. En zo begon er een lange weg van beter en sterker worden. Vertrouwen geven en vertrouwen krijgen.
Ze werden er vaak op aangekeken en aangesproken; dat paard is geen cent waard, daar kun je niets mee bereiken. Tinkers zijn niet geschikt voor kinderen. Sla er toch een keer op los, ze luistert niet naar je……. brrrr.
Maar Ingeborg liet zich niet van de wijs brengen, bleef naar haar gevoel luisteren en geloven in Dionne. Samen met haar 11 jarige dochter Caithlyn is ze met rust, regelmaat en veel liefde begonnen met het trainen. Een training die ze aanpast aan wat Dionne kan hebben en begrijpt. Niet aan wat ze allemaal zou moeten. Ze luistert naar Dionne, helpt haar om op haar tempo te leren. Samen de koers bepalen en voelen dat Dionne elke dag een stukje beter wordt, meer kan, meer durft en daarmee meer zelfvertrouwen krijgt. Samen zoeken naar de juiste weg. Zonder je dier pijn te doen of te intimideren. Maar door middel van wederzijds respect, geloof en vooral veel geduld
En wat is dan het resultaat? Ingeborg omschrijft het zelf heel mooi; een team dat volwaardig is aan elkaar, respect en vertrouwen in elkaar heeft en dat ook naar elkaar toont. Inmiddels ziet Dionne alle gezinsleden en haar beste maatje, shetlander Danny, als haar kudde. Ze zorgt ook voor hen, op haar manier. Als Caithlyn niet lekker is, weigert Dionne om in galop te gaan. Een signaal voor Ingeborg dat er iets met haar dochter aan de hand is. Caithlyn heeft inmiddels van Dionne geleerd dat ze niet met een druk en vol hoofd bij haar moet komen. Die drukke energie trek Dionne niet, dan loopt ze gewoon weg. Even rust pakken dus.
Inmiddels wordt er niet meer laatdunkend naar hen gekeken en eindigen ze bij elke wedstrijd bij de eerste vier. Conclusie van Ingeborg en Caithlyn; vallen en opstaan hoort bij het leven. Maar als je doorzet kun je heel veel bereiken. Daar hangen ze geen tijdsbestek aan. Ze laten het afhangen van hoe ze het samen doen…. alles op z’n tijd!
