Skip to main content
Als kleine pup, ineengedoken in een hoekje van een schuur, zo vonden ze haar. Samen met haar broertjes en zusjes. Zwaar verwaarloosd en angstig. Zij was niet ter adoptie want ze zou het toch niet gaan redden. Jessica dacht daar anders over en zag dat juist dit hondje hulp nodig had. En dus deed ze haar best om haar toch in huis te mogen nemen. Toen ze de dierenbescherming kon laten zien dat ze een goed huis kon bieden en bereid was om in haar te investeren, mocht ze mee naar huis. Voor zolang het zou duren. De verwachting ten aanzien van haar overlevingskansen waren niet zo hoog.
Maar Indy is een doorzetter, niet klein te krijgen. En inmiddels mag ze het huis van Jessica al 10 jaar lang haar thuis noemen. Makkelijk was het niet. Haar slechte start heeft veel invloed gehad. De angst is nooit helemaal weggegaan. Ze vertrouwt alleen Jessica. Als je geluk heb vindt ze je interessant genoeg om een klein en voorzichtig snifje bij je te komen halen. Maar dan snel terug naar daar waar ze zich veilig voelt. Bij Jessica. Alsof ze met een magneetje aan elkaar verbonden zijn.
Heel lang was ze somber, geen levenslust, sliep meer dan dat ze actief was. Tot dat er een andere hond kwam logeren. Ze fleurde helemaal op. Niet lang daarna besloot Jessica om een 2e hond te nemen. Jax, een oranje gestroomde Amerikaanse Buldog, kwam als pup de roedel versterken. Hij ontwikkelde zich al vrij snel tot Indy haar β€œhulphond”. Haar somberheid verdween en ze liet zich meeslepen in Jax zijn enthousiasme. Een schot in de roos! Je zag het tijdens de shoot ook meerdere keren gebeuren. Dan vloog Jax als een malle clown in het rond, waardoor Indy ook enthousiast werd en heel even als een blij meisje aan het huppelen ging. Dan was het net alsof ze zelf schrok van haar eigen gekkigheid.
Het lijf van Indy denkt namelijk heel anders over al die vrolijkheid en begint een beetje te protesteren. Ondanks de vele momenten van plezier en samen genieten, gaat de gezondheid van Indy verder achteruit. Ze heeft al vaak flink moeten knokken om erbij te kunnen blijven.
Woensdag 30 juni wordt ze opnieuw geopereerd, dan gaat ze de strijd nog een keer aan.
𝙒𝙖𝙩 π™’π™žπ™Ÿ π™—π™šπ™©π™§π™šπ™›π™© 𝙨𝙩π™ͺπ™§π™šπ™£ π™¬π™š π™¬π™€π™šπ™£π™¨π™™π™–π™œ π™–π™‘π™‘π™šπ™’π™–π™–π™‘ π™›π™‘π™žπ™£π™ π™š π™‘π™–π™™π™žπ™£π™œπ™šπ™£ π™’π™šπ™© π™₯π™€π™¨π™žπ™©π™žπ™šπ™«π™š π™œπ™šπ™™π™–π™˜π™π™©π™šπ™£ π™šπ™£ π™šπ™£π™šπ™§π™œπ™žπ™š 𝙝𝙖𝙖𝙧 𝙠𝙖𝙣𝙩 𝙀π™₯.πŸ€πŸ’ͺπŸ’š Dan wordt die operatie en het herstel een makkie! En mogen Jessica, Karin en Jax nog heel lang van haar genieten!
Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial
%d bloggers liken dit: