Het was even spannend, mag ik nog een fotoshoot doen met Channouk of gaat het over? Simpelweg omdat ze er niet meer is. We hadden haar shoot met enige spoed in de agenda gezet. Want deze 12 jaar oude dame werd toch ineens wel heel snel ouder. Maar de lockdown gooide roet in het eten en met pijn in het hart moest ik annuleren. Dan snap je vast hoe ongelofelijk blij ik was om deze wijze Alaska Malamute dame gisteren toch te mogen ontmoeten. Ook nog eens als eerste shoot na de lockdown. Een moment waar ik dus dubbel zo hard naar uit gekeken heb.
Het was natuurlijk een intense shoot. Channouk is zo ontzettend mooi maar ook al zo op leeftijd. En naast dat wij dat overduidelijk kunnen zien, is ook duidelijk dat Channouk het zelf voelt. Haar lijf werkt niet meer mee. Vooral het lopen gaat moeilijk, het lichaam is stijf en pijnlijk. Ze is moe en eigenlijk heeft ze helemaal geen zin in deze poespas. Het kost haar moeite om rust te vinden, liever lopen, lopen, het liefst richting de auto. Het was dus al heel snel duidelijk dat we vooral van haar aanwezigheid moesten genieten zonder iets van haar te willen. Plekjes dichtbij zoeken, lekker in het gras zitten en rust brengen. Dat hielp, ze werd rustiger en bleef af en toe wat langer liggen. Wel met Judith en Arthur heel dichtbij haar.
Channouk blijft de waardige, mooie en loyale dame die ze is. Doet geen dingen die ze niet wil of waar ze het nut niet van in ziet. Ze is een oerhond met een sterk en zelfstandig karakter. Wordt ook vooral daarom erg geliefd door haar eigenaren. Hoe fijn is het dat Judith en Arthur nog dagelijks van zoveel hond mogen genieten. Ze straalt zoveel liefde uit dat je er simpelweg niet omheen kunt. Thuis zijn er nog twee van deze giganten. Twee stoere Malamute jongens van 1 en 3 jaar jong. Net als wij hebben ze respect en ontzag voor haar. En het zou maar zo eens kunnen zijn dat ik deze jonge mannen ook nog eens mag ontmoeten. Wat een geluksvogel…..en dan heb ik het zeker niet alleen over mezelf.
