Ik heb al vele mooie verhalen mogen horen. Verhalen van hondenmensen! Die oog hebben voor wat er in hun dier omgaat. Die zien dat elke hond zijn eigen individu is, met eigen wensen, behoeften en emoties. Mensen die echt samenleven met hun hond. Die ook genieten van dit samen zijn. Sterker nog, die dit samen zijn nodig hebben.
Ik herinner mij een hond die haar eigenaar er toe dwong om naar buiten te gaan, lichamelijk actief te blijven. Ondanks haar zware behandelingen. Hij weigerde simpelweg om haar alleen te laten toen ze ziek was. Wandelen met iemand ander was dus geen optie. En een hond die zijn eigenaar op het pad van de hondensport en het speuren bracht. Vanuit een dreigend sociaal isolement, was hij ineens een vriendenkring aan het opbouwen.
Honden laten ons zien dat het geen zin heeft om je zorgen te maken over morgen. Vandaag is het genieten geblazen, doe lekker gek, alsof niemand kijkt. En als ze wel kijken….nou en? Wees jezelf!Maar ook dat je rust moet pakken en genieten van het moment. Je niet druk maken om gisteren of morgen. Zij zijn daar zo ongelofelijk goed in! Ze laten zich niet tegenhouden door een moment van tegenslag of angst. Er zijn zoveel honden die een ontzettende veerkracht en doorzettingsvermogen laten zien. Dat maakt dat ze, niet alleen de wereld aan respect verdienen, maar ook een groot voorbeeld voor ons kunnen zijn. Elke dag is een nieuwe dag met nieuwe kansen. Pak ze!Tyra, (hier op de foto), een Amerikaanse Bulldog teefje van 11 jaar oud, is hier een mooi voorbeeld van. Met haar 11 jaar is ze behoorlijk op leeftijd en haar lijf vertelt haar dat steeds vaker. Omdat we niet weten wat haar nog gegeven is, voelde uitstel van de shoot helemaal niet goed. Dus ondanks het feit dat er meerdere redenen waren om de shoot te verplaatsen, ( grauw grijze motregen was daar één van 🙄 ) deden we dat niet. En het gekke was dat ik geen moment aan die beslissing heb getwijfeld.Tyra is een hond die al op jonge leeftijd haar eigenaar Anouk nodig had. Om geborgen te zijn en begrepen te worden. Tyra was toen nog niet van Anouk zelf. Maar mensen zijn gegaan en Tyra is gebleven! Al gauw was duidelijk dat Anouk ook Tyra nodig had. Om te lachen wanneer je dat eigenlijk niet kunt. Iemand te hebben bij wie je kunt huilen, zonder iets te zeggen. Bij wie je je veilig voelt. Altijd door het dolle is om je te zien en dan niet kan stoppen met knuffelen. Met wie je bewust bent van de mooie dingen in het leven en hier ook van kunt genieten (niet in de laatste plaats van lekker eten 😉.)Het zijn de ervaringen die je beleeft en die waardevolle herinneringen worden. Het geluid van pootjes op de vloer, die trouwe ogen en de geur van hun vacht! Wanneer je afscheid hebt moeten nemen kunnen deze herinneringen op een gegeven moment vervagen. Je krijgt het niet meer zo scherp in beeld als je zou willen. Anouk voelde aan alles dat ze haast moest maken om deze herinneringen vast te leggen. Zodat later, met één blik op deze een foto’s, Tyra weer helemaal bij haar is en altijd bij haar zal blijven horen!
